Αποδείξεις περί Αναστάσεως του Κυρίου (2)
.jpg)
Αποδείξεις περί Αναστάσεως του Κυρίου (2)
Μία σειρά άρθρων και επιστημονικών αναλύσεων, από διάφορους επιστήμονες, τα οποία αποδεικνύουν ότι ο Ιησούς αναστήθηκε και δεν ήταν κάποια πλάνη, όπως πιστεύουν ορισμένοι αμφισβητίες για την Ανάσταση του Ιησού Χριστού!..
.jpg)
Συνεχίζουμε σήμερα με την ανάπτυξη των επιχειρημάτων εκείνων με τα οποία αποδεικνύεται η πραγματική Ανάσταση του Κυρίου:
2. Υπόθεση αναζωογόνησης αδύνατη
Πριν αρχίσουμε να μελετήσουμε την υπόθεση της αναζωογονήσεως θεωρούμε σκόπιμο να ασχοληθούμε λίγο με τον «ινδικό φακιρισμό» και τις διατυμπανιζόμενες στα παλαιότερα χρόνια νεκραναστάσεις των φακιρών σε διάφορα μυθιστορήματα. Τι συμβαίνει με το φακιρισμό; Να τι έγραφε σχετικά με τους ενταφιασμούς και τα δήθεν θαύματα των φακιρών ο δαιμόνιος παρισινός γιατρός κ. Paul Heuze, ο όποιος είχε ανακηρυχθεί δεινός αντιφακίρης. Ο γιατρός αυτός που παρακολουθούσε τις παραστάσεις τους όταν πήγαιναν στο Παρίσι, έκανε αμέσως αντιπαράσταση επί τόπου και ξεσκέπαζε τα τεχνάσματά τους και τα δήθεν υπερφυσικά χαρίσματά τους.
«Τι συμβαίνει στην πραγματικότητα με τον ενταφιασμό των φακιρών, ρωτάει ο κ. Heuze γράφοντας στην παρισινή εφημερίδα «Journal» (Νοέμβριος 1929). Πρόκειται για άσκηση, καθώς απέδειξα με πολλά πειράματα, άσκηση δυνατή από οποιονδήποτε, πως να χρησιμοποιήσει την ποσότητα του αέρα που έχει κλεισθεί μέσα σε γυάλινο φέρετρο όσο το δυνατόν οικονομικότερα. Αυτό που ονομάζουμε «φακιρισμό» σαν ικανότητα να περιέλθει το άτομο σε ειδική ψυχική κατάσταση ζωής χωρίς αναπνοή δεν υπάρχει ούτε υπήρξε ποτέ' και όλες οι διαφημίσεις για φακίρες ενταφιασμένους επί χρόνια, μήνες η μέρες είναι ανυπόστατα παραμύθια! !».
Όταν τα έγραφε αυτά ο ιατρός Heuze είχε πεθάνει με τραγικό θάνατο ένας φακίρης στη Σουβοτίτσα γιατί είχε στοιχηματίσει να μείνει 80 λεπτά της ώρας κλεισμένος μέσα σ’ ένα φέρετρο. «Όταν άνοιξαν τον τάφο είχε πεθάνει ο φακίρης και το σάβανό του ήταν καταματωμένο». Το ίδιο τραγικό τέλος είχαν βρει τον ίδιο χρόνο άλλοι δυο φακίρηδες μέσα στο κουτί τους ο Μαλακαμάν και ο Πασσάλ.
«Επαναλαμβάνω, συνεχίζει ο Heuze. ότι το στοίχημα του φακίρη να μείνει θαμμένος, στη Σουβοτίτσα, περισσότερο από όσο είχε συνηθίσει είναι «ηλίθιο στοίχημα» και αυτό μού δίνει το δικαίωμα να προειδοποιώ ότι αυτές οι ηλίθιες ασκήσεις δεν πρέπει να γίνονται πιστευτές από τον κόσμο».
Οι φακίρες λοιπόν ανασταίνονται όταν δεν έχουν πεθάνει... αλλά ο Ιησούς καθώς θα δούμε αμέσως αναστήθηκε ύστερα από πραγματικό θάνατο και αναστήθηκε για να μην ξαναπεθάνει αλλά να υψωθεί με δόξα στους Ουρανούς σαν Αρχηγός της Ζωής!
Αναζωογόνηση του Ιησού από λήθαργο;
Μόνο σαν αστείο θα μπορούσε κάποιος να το υποθέσει. Γιατί εκτός που η κουστωδία των φυλάκων παρέμεινε νύχτα - μέρα άγρυπνη φρουρά, έπρεπε ο Ιησούς να διαθέτει τεράστια μυϊκή δύναμη για να μπορέσει να κυλίσει τον πελώριο βράχο που είχαν τοποθετήσει στην είσοδο του τάφου του. Αλλά Αυτός είχε υποστεί τέτοια εξάντληση και τέτοια αιμορραγία από το σταυρικό θάνατο του που αν υποτεθεί μια ζωογόνηση από λήθαργο, θα είχε άμεση ανάγκη να εισαχθεί σε Νοσοκομείο να πάρει αίμα για να μην πεθάνει. Την ίδια όμως στιγμή της αναστάσεώς του εμφανίζεται θριαμβευτικά στους μαθητές του. Τον βλέπουν πότε στη Γαλιλαία και πότε στην Ιουδαία. Τον βλέπουν πότε να οδοιπορεί και πότε να παρουσιάζεται στους δώδεκα ενώ οι πόρτες ήταν κλεισμένες, αποδεικνύοντας έτσι ότι πέτυχε συντριπτική νίκη κατά του θανάτου σαν Αρχηγός της Ζωής (Πραξ. γ' 15) και τελικά ύστερα από σαράντα μέρες αναστημένης ζωής στη γη αναχωρεί από συγκεκριμένο σημείο, το λόφο των Ελαιών μπροστά στα μάτια των μαθητών του επιστρέφοντας στον Ουράνιο Πατέρα Του.
Με αυτό το θριαμβευτικό πνεύμα ζωογονήθηκαν οι Απόστολοί του και με αυτή την πνευματική πραγματικότητα που διατήρησαν σε όλη τους τη ζωή κατέκτησαν τον κόσμο όλο, έκτος εάν θέλουμε να τους θεωρούμε απατεώνες, πράγμα που αποδείχθηκε απαράδεκτο!
Έπειτα ας θυμηθούμε καλά τα όσα συνέβηκαν πριν από τη σταύρωσή του: Τη φοβερή αγωνία του, το μαστίγωμα του σώματός του και ύστερα από αυτά η σωματική του εξάντληση. Ας θυμηθούμε ακόμη το εξάωρο κρέμασμα επάνω στο σταυρό καθώς και το αίμα και το νερό που χύθηκαν από τις πληγές του.
Το αίμα και το νερό είναι επιστημονική απόδειξη του πραγματικού θανάτου. Την εποχή εκείνη η ιατρική επιστήμη που ήταν σχεδόν ανύπαρκτη δεν μπορούσε να εξηγήσει τα φυσιολογικά φαινόμενα αυτής της κατάστασης. Ούτε και για πολλούς αιώνες μετά. Πολύ αργότερα η ιατρική αυθεντία, ο δόκτωρ Simson, καθηγητής Πανεπιστημίου στο Εδιμβούργο, εφευρέτης του χλωροφορμίου, έγραψε διατριβή με την οποία απέδειξε επιστημονικώς πως το αίμα και το νερό τα οποία ξεχύθηκαν από το χτύπημα της λόγχης στην πλευρά του Ιησού είναι απόδειξη πραγματικού θανάτου, κατά τον όποιον το αίμα κατευθύνεται στο περικάρδιο, εμποδίζει την καρδιά να πάλλει και ύστερα από λίγο χωρίζεται σε ορρό (νερό και αιμοσφαίρια). Αυτός που πεθαίνει με τέτοιο θάνατο, γράφει ο Dr Simson, αναγκάζεται να εκβάλλει μεγάλη κραυγή. Όλα αυτά συνέβηκαν στον Ιησού, άρα πράγματι απέθανε!
Κατά συνέπεια δεν μπορεί με κανένα τρόπο να σταθεί η υπόθεση της ζωογόνησης από λήθαργο γιατί αποδεικνύεται επιστημονικά ο πραγματικός θάνατος του Ιησού.
Τον θάνατο του Ιησού διαπίστωσαν και αναγνώρισαν και οι Ρωμαίοι στρατιώτες της φρουράς: «Ήλθον λοιπόν οι στρατιώται, και του μεν πρώτου (ληστού) συνέθλασαν τα σκέλη, και του άλλου (ληστού) του συσταυρωθέντος μετ’ αυτού. Εις δε τον Ιησούν έλθόντες, ως είδον αυτόν ήδη τεθνηκότα, δεν συνέθλασαν αυτού τα σκέλη» (Ίωάν. ιθ' 32-33). Αλλά και αυτοί ακόμα οι εχθροί του Ιησού, οι οποίοι δεν τόλμησαν να διαδώσουν αναζωογόνηση από λήθαργο η φακιρισμό, αλλά απλώς κλοπή του νεκρού σώματος, που όπως αποδείξαμε ήταν απαράδεκτη. *
«Τι συμβαίνει στην πραγματικότητα με τον ενταφιασμό των φακιρών, ρωτάει ο κ. Heuze γράφοντας στην παρισινή εφημερίδα «Journal» (Νοέμβριος 1929). Πρόκειται για άσκηση, καθώς απέδειξα με πολλά πειράματα, άσκηση δυνατή από οποιονδήποτε, πως να χρησιμοποιήσει την ποσότητα του αέρα που έχει κλεισθεί μέσα σε γυάλινο φέρετρο όσο το δυνατόν οικονομικότερα. Αυτό που ονομάζουμε «φακιρισμό» σαν ικανότητα να περιέλθει το άτομο σε ειδική ψυχική κατάσταση ζωής χωρίς αναπνοή δεν υπάρχει ούτε υπήρξε ποτέ' και όλες οι διαφημίσεις για φακίρες ενταφιασμένους επί χρόνια, μήνες η μέρες είναι ανυπόστατα παραμύθια! !».
Όταν τα έγραφε αυτά ο ιατρός Heuze είχε πεθάνει με τραγικό θάνατο ένας φακίρης στη Σουβοτίτσα γιατί είχε στοιχηματίσει να μείνει 80 λεπτά της ώρας κλεισμένος μέσα σ’ ένα φέρετρο. «Όταν άνοιξαν τον τάφο είχε πεθάνει ο φακίρης και το σάβανό του ήταν καταματωμένο». Το ίδιο τραγικό τέλος είχαν βρει τον ίδιο χρόνο άλλοι δυο φακίρηδες μέσα στο κουτί τους ο Μαλακαμάν και ο Πασσάλ.
«Επαναλαμβάνω, συνεχίζει ο Heuze. ότι το στοίχημα του φακίρη να μείνει θαμμένος, στη Σουβοτίτσα, περισσότερο από όσο είχε συνηθίσει είναι «ηλίθιο στοίχημα» και αυτό μού δίνει το δικαίωμα να προειδοποιώ ότι αυτές οι ηλίθιες ασκήσεις δεν πρέπει να γίνονται πιστευτές από τον κόσμο».
Οι φακίρες λοιπόν ανασταίνονται όταν δεν έχουν πεθάνει... αλλά ο Ιησούς καθώς θα δούμε αμέσως αναστήθηκε ύστερα από πραγματικό θάνατο και αναστήθηκε για να μην ξαναπεθάνει αλλά να υψωθεί με δόξα στους Ουρανούς σαν Αρχηγός της Ζωής!
Αναζωογόνηση του Ιησού από λήθαργο;
Μόνο σαν αστείο θα μπορούσε κάποιος να το υποθέσει. Γιατί εκτός που η κουστωδία των φυλάκων παρέμεινε νύχτα - μέρα άγρυπνη φρουρά, έπρεπε ο Ιησούς να διαθέτει τεράστια μυϊκή δύναμη για να μπορέσει να κυλίσει τον πελώριο βράχο που είχαν τοποθετήσει στην είσοδο του τάφου του. Αλλά Αυτός είχε υποστεί τέτοια εξάντληση και τέτοια αιμορραγία από το σταυρικό θάνατο του που αν υποτεθεί μια ζωογόνηση από λήθαργο, θα είχε άμεση ανάγκη να εισαχθεί σε Νοσοκομείο να πάρει αίμα για να μην πεθάνει. Την ίδια όμως στιγμή της αναστάσεώς του εμφανίζεται θριαμβευτικά στους μαθητές του. Τον βλέπουν πότε στη Γαλιλαία και πότε στην Ιουδαία. Τον βλέπουν πότε να οδοιπορεί και πότε να παρουσιάζεται στους δώδεκα ενώ οι πόρτες ήταν κλεισμένες, αποδεικνύοντας έτσι ότι πέτυχε συντριπτική νίκη κατά του θανάτου σαν Αρχηγός της Ζωής (Πραξ. γ' 15) και τελικά ύστερα από σαράντα μέρες αναστημένης ζωής στη γη αναχωρεί από συγκεκριμένο σημείο, το λόφο των Ελαιών μπροστά στα μάτια των μαθητών του επιστρέφοντας στον Ουράνιο Πατέρα Του.
Με αυτό το θριαμβευτικό πνεύμα ζωογονήθηκαν οι Απόστολοί του και με αυτή την πνευματική πραγματικότητα που διατήρησαν σε όλη τους τη ζωή κατέκτησαν τον κόσμο όλο, έκτος εάν θέλουμε να τους θεωρούμε απατεώνες, πράγμα που αποδείχθηκε απαράδεκτο!
Έπειτα ας θυμηθούμε καλά τα όσα συνέβηκαν πριν από τη σταύρωσή του: Τη φοβερή αγωνία του, το μαστίγωμα του σώματός του και ύστερα από αυτά η σωματική του εξάντληση. Ας θυμηθούμε ακόμη το εξάωρο κρέμασμα επάνω στο σταυρό καθώς και το αίμα και το νερό που χύθηκαν από τις πληγές του.
Το αίμα και το νερό είναι επιστημονική απόδειξη του πραγματικού θανάτου. Την εποχή εκείνη η ιατρική επιστήμη που ήταν σχεδόν ανύπαρκτη δεν μπορούσε να εξηγήσει τα φυσιολογικά φαινόμενα αυτής της κατάστασης. Ούτε και για πολλούς αιώνες μετά. Πολύ αργότερα η ιατρική αυθεντία, ο δόκτωρ Simson, καθηγητής Πανεπιστημίου στο Εδιμβούργο, εφευρέτης του χλωροφορμίου, έγραψε διατριβή με την οποία απέδειξε επιστημονικώς πως το αίμα και το νερό τα οποία ξεχύθηκαν από το χτύπημα της λόγχης στην πλευρά του Ιησού είναι απόδειξη πραγματικού θανάτου, κατά τον όποιον το αίμα κατευθύνεται στο περικάρδιο, εμποδίζει την καρδιά να πάλλει και ύστερα από λίγο χωρίζεται σε ορρό (νερό και αιμοσφαίρια). Αυτός που πεθαίνει με τέτοιο θάνατο, γράφει ο Dr Simson, αναγκάζεται να εκβάλλει μεγάλη κραυγή. Όλα αυτά συνέβηκαν στον Ιησού, άρα πράγματι απέθανε!
Κατά συνέπεια δεν μπορεί με κανένα τρόπο να σταθεί η υπόθεση της ζωογόνησης από λήθαργο γιατί αποδεικνύεται επιστημονικά ο πραγματικός θάνατος του Ιησού.
Τον θάνατο του Ιησού διαπίστωσαν και αναγνώρισαν και οι Ρωμαίοι στρατιώτες της φρουράς: «Ήλθον λοιπόν οι στρατιώται, και του μεν πρώτου (ληστού) συνέθλασαν τα σκέλη, και του άλλου (ληστού) του συσταυρωθέντος μετ’ αυτού. Εις δε τον Ιησούν έλθόντες, ως είδον αυτόν ήδη τεθνηκότα, δεν συνέθλασαν αυτού τα σκέλη» (Ίωάν. ιθ' 32-33). Αλλά και αυτοί ακόμα οι εχθροί του Ιησού, οι οποίοι δεν τόλμησαν να διαδώσουν αναζωογόνηση από λήθαργο η φακιρισμό, αλλά απλώς κλοπή του νεκρού σώματος, που όπως αποδείξαμε ήταν απαράδεκτη. *
Συνεχίζεται…
------------------
* Βασική Πηγή: ΚΩΝΣΤ. ΜΕΤΑΛΛΗΝΟΥ, Δρος Μαθηματικών – R. A. TOREY, Καθηγ. Ινστιτούτου Los Angeles: “Ο ΙΣΤΟΡΙΚΟΣ ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ ΚΑΙ ΟΙ ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΕΣ ΑΠΟΔΕΙΞΕΙΣ ΤΗΣ ΣΩΜΑΤΙΚΗΣ ΤΟΥ ΑΝΑΣΤΑΣΗΣ» - Πρωτότυπη επιστημονική μελέτη επί τη βάσει των Ευαγγελικών κειμένων. Επιμέλεια: Γ. Π. ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ, Νομικής Σχολής Πανεπιστημίου Αθηνών, ΑΘΗΝΑ 1980.
* Βασική Πηγή: ΚΩΝΣΤ. ΜΕΤΑΛΛΗΝΟΥ, Δρος Μαθηματικών – R. A. TOREY, Καθηγ. Ινστιτούτου Los Angeles: “Ο ΙΣΤΟΡΙΚΟΣ ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ ΚΑΙ ΟΙ ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΕΣ ΑΠΟΔΕΙΞΕΙΣ ΤΗΣ ΣΩΜΑΤΙΚΗΣ ΤΟΥ ΑΝΑΣΤΑΣΗΣ» - Πρωτότυπη επιστημονική μελέτη επί τη βάσει των Ευαγγελικών κειμένων. Επιμέλεια: Γ. Π. ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ, Νομικής Σχολής Πανεπιστημίου Αθηνών, ΑΘΗΝΑ 1980.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου